رضایت از زندگی، دلواپسی و افسردگی در نشانگان روده تحریک پذیر (ibs)

مقدمه: نشانگان روده تحریک پذیر اختلال کارکردی روده است که نشانه های آن درد و ناراحتی شکم و تغییر عادت روده بدون مشکل ساختاری در دستگاه گوارش می باشد. با توجه به شیوع کم و بیش بالای این بیماری در استان گیلان و همراهی آن با اختلال روان شناختی، مطالعه بیشتر در این مورد بایسته به نظر می رسد. هدف: مقایسه رضایت از زندگی، دلواپسی(اضطراب) و افسردگی در نشانگان روده تحریک پذیر(ibs) با افراد غیرمبتلا. مواد و روش ها: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی از نوع مورد- شاهدی بود که در آن، 67 بیمار دچار نشانگان روده تحریک پذیر مراجعه کننده به سه متخصص گوارش در شهرستان رشت به صورت نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. بیماری این افراد توسط پزشک متخصص، تأیید شد. گروه شاهد (67 نفر) نیز از افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی عمومی شهر رشت بودند که نشانگان روده تحریک پذیر نداشتند که به صورت تصادفی انتخاب و بر پایه متغیرهای سن و جنس با گروه مورد، همسان سازی شدند. پس از تکمیل پرسشنامه های میزان رضایت از زندگی دینر(swls)، دلواپسی بک(bai) و فرم بلند افسردگی بک(bdi) توسط گروه مورد و شاهد، نمره به دست آمده، با روش آزمون تی مستقل مقایسه شده و برای مقایسه سطح رضایت مندی، شدت دلواپسی و سطح افسردگی از آزمون ناپارامتریک من ویتنی استفاده شد. نتایج: میزانرضایت از زندگی در بیماران دچار ibs با میانگین رتبه ای 99/57 نسبت به گروه شاهد (01/77) پایین تر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است(004/0= p). میانگین رتبه ای شدت دلواپسی افراد دچار ibs  47/75 بود که با میانگین رتبه ای افراد گروه شاهد(53/59) تفاوت معناداری داشت(014/0= p). شدت افسردگی افراد دچارibs نیز با میانگین رتبه ای 14/79 نسبت به افراد گروه شاهد (86/55) میزان بالاتری را نشان داد (0001/0> p). بنابراین بین داده های پرسشنامه های رضایت از زندگی دینر، دلواپسی و افسردگی بک میان گروه مورد و شاهد تفاوت معنی دار وجود داشت (05/0p<). نتیجه گیری: سطوح پایین رضایت از زندگی و سطوح بالای دلواپسی و افسردگی ممکن است در ایجاد نشانگان روده تحریک پذیر، نقش داشته باشند.